Gisteren schreef ik al dat ik in een Excel-document zowel mijn geestelijke gezondheid bijhoud als opschrijf hoe ik het doe met mijn gewoontes. Wat die gewoontes betreft was het nooit mijn bedoeling om die allemaal af te vinken. Ik sta tenminste nooit ’s morgens op met het doel nu eindelijk eens alles af te kunnen vinken aan het einde van de dag. Ik leef niet om vinkjes te zetten; ik leef om te leven, om te helpen, om te genieten, om me vrij te voelen.
Vrij van mijn lichamelijke handicap, vrij van mijn bipolaire stoornis, vrij van de hersenbeschadiging die beide heeft veroorzaakt, vrij van gehoorproblemen, vrij van zorgen. En zo kan ik nog wel even doorgaan, maar ik denk dat het plaatje wel duidelijk is. Dat lukt nooit helemaal, maar laatst merkte ik dat ik behoorlijk dicht bij een staat van ‘vrij zijn van’ verkeerde. En oh, wat voelde dat goed.
Tot ik vorige week toch geconfronteerd werd met iets waardoor mij duidelijk werd dat vrij zijn van zorgen rond mijn handicap even niet mogelijk was. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen en was het natuurlijk een stuk minder erg dan ik vreesde. Zo gaat dat met dingen die je vreest, hè, ze willen nog wel eens meevallen.
Het viel dus mee maar zette me gisteren wel aan het denken
Hoe dan ook, ik voelde me eventjes minder lekker dan een paar weken geleden. Van zowel het ‘hoogtepunt’ als het ‘dieptepunt’ is me denk ik nu wel duidelijk hoe het heeft kunnen ontstaan. Ik zet ze tussen aanhalingstekens want deze punten hebben absoluut niets te maken met bipolaire hoogte- en dieptepunten. Het zit op dit moment nog heel erg veilig binnen de marges. Wat dat betreft is er geen reden tot zorgen. Maar iemand die mij goed kent, denkt dat ik door mijn bipolaire stoornis gevoeliger ben voor schommelingen van mijn gemoed, ook al vallen ze binnen de gezonde marges.
En daarom ben toch benieuwd of ik kan achterhalen waar die schommelingen vandaan komen. Misschien kan ik ervan leren. Zit er misschien een onvrede of onzekerheid onder? Kan ik er wat aan doen? Kan ik ervan leren? Vandaar dat ik mij in augustus een experiment gun: als een cel rood kleurt, noteer ik een maand lang waarom ik denk dat het mij niet lukte deze gewoonte uit te voeren die dag. Net als ik dat doe voor mij geestelijke gezondheid.
Hopelijk gaat dit experiment mij inzicht opleveren en zorgen voor een nog positiever gevoel want ik kan maar beter toegeven dat ik me van rode cellen bij gewoontes nooit veel heb aangetrokken. Alleen voel ik nu toch wel zo’n verschil dat ik het mezelf gun om een poging te wagen het verschil te verklaren. Ik heb door een gesprekje over mijn post van gisteren al een hypothese dus ik kom er morgen nog op terug.
En ik kom vrijdag nog even terug op hoe ik me voel over mijn bipolaire stoornis. Want daar voel ik me nu al een aantal jaren vrij van zorgen. En dat gun ik anderen ook.
~~~
Afbeelding van BulentYILDIZ via Pixabay