Voordat ik mijn boek schreef over hoe ik omga met mijn bipolaire stoornis, had ik nooit iets gelezen over dat onderwerp. Achteraf is dat wel jammer want ik had er het nodige uit kunnen leren. Me misschien kritischer op hebben kunnen stellen ten opzichte van de keuzes die mijn behandelaars maakten. Lange tijd was ik helemaal niet met het onderwerp bezig omdat ik dacht dat het wel goed zou komen zo lang ik maar braaf mijn medicijnen slikte. En het ging ook lang goed. Tot het toch weer fout ging en we totaal niet begrepen hoe dat kwam.
En hoewel ‘de ggz’ samen met mij een serieuze poging deed om helderheid te krijgen lukte dat niet. Zelf had ik echter zo mijn eigen ideeën en gelukkig lukte het daarmee wel om meer controle te krijgen over mijn stoornis. Het lukt me tegenwoordig door medicijnen en door simpelweg elke dag vier vragen te stellen. En ik heb een methode waarmee ik die vier vragen heb gevonden.
Toen ik die ontdekkingen gedaan had had en mijn boek geschreven, begon ik wel belangstelling te krijgen voor de boeken die al geschreven waren. Als schrijver was ik toch benieuwd of dat wat ik had bedacht al eerder was bedacht. Dus ben ik gaan lezen over bipolaire stoornissen. Een stuk of vijftien boeken en sites. Machtig interessant. Je zou bijna denken dat aan mij een goed psycholoog verloren is gegaan.
Op de goede weg
En ik heb er van alles van opgestoken. Vooral ook dat ik op de goede weg ben zoals ik bezig ben. Wat ik echt zocht, kon ik echter niet vinden: ‘mijn’ methode. Ik heb het maar even tussen aanhalingstekens gezet, want in mijn stoutste dromen wordt het straks een methode voor iedereen. Want zoals het bij helpt, kan het misschien ook wel anderen helpen. Als ik het kan, waarom anderen dan niet?
Uit al die boeken kreeg ik de ik indruk dat er eigenlijk maar weinig methodes zijn waarmee je dagelijks je vinger aan de pols houdt van je bipolaire stoornis. Ja, er is de life-chart (de link geeft een voorbeeld van hoe een life-chart eruit ziet.) Ik gaf in mijn boek al aan dat het zonde was dat mijn behandelaars mij daar nooit serieus kennis hebben laten maken. Veel meer gebaseerd op dagelijkse gewoontes heb ik niet gevonden, of het nut wordt wetenschappelijk betwist.
En om er eens een metafoor in te gooien: bij het verduurzamen van huizen wordt toch ook niet alleen aan maar spouwmuurisolatie gedaan omdat er niet meer smaken zouden zijn. Gelukkig zijn die er wel omdat er in de loop der jaren steeds meer vernieuwingen zijn bedacht.
Ik krijg inmiddels de indruk dat veel mensen binnen de ggz ook enorm geïnteresseerd zijn in vernieuwingen, dus ik ben benieuwd waartoe dat gaat leiden.
~~~